قلب و زندگی؛ مصطفی بیات عمومي مصرف متفورمین و کمبود ویتامین ب۱۲

مصرف متفورمین و کمبود ویتامین ب۱۲

▫️#متفورمین باعث کاهش جذب روده ای ویتامین  ب۱۲ در بیش از ۳۰ درصد بیماران و کاهش غلظت سرمی این ویتامین در کمتر از ۱۰ درصد بیماران می شود. این کاهش اغلب در اوایل مصرف متفورمین یعنی در ۴-۳ ماه ابتدایی دیده شود ولی علایم ناشی ازکمبود ب۱۲ گاهی ۱۰-۵ سال بعد از شروع مصرف متفورمین در فرد بروز می کند.
– مکانیسم کاهش جذب ویتامین B12 در مصرف کنندگان متفورمین ناشی از تغییر هموستاز کلسیم می باشد.
– دوز و مدت مصرف متفورمین در میزان بروز کمبود ویتامین  B12 موثر است.
– در مصرف کنندگان متفورمین ، توصیه می شود، هموگلوبین، هماتوکریت و گلبول قرمز به صورت پایه و دوره ای به خصوص در صورت بروز درجاتی از نارسایی کلیوی یا علایم آنمی و نوروپاتی بررسی شود. در صورت بروز آنمی حتما باید سطح ویتامین ب۱۲ و فولات چک و در صورت کمبود درمان شوند.
– درمجموع نیازی به درمان پیشگیرانه با ویتامین ب۱۲ در صورت مصرف مزمن با متفورمین نیست.

Leave a Reply

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

Related Post

آیا استاتین در درمان عفونت‌های ویروسی حاد (و کووید-۱۹) نقشی دارد؟آیا استاتین در درمان عفونت‌های ویروسی حاد (و کووید-۱۹) نقشی دارد؟

کالج متخصصین قلب آمریکا (https://t.me/MedicalnoteBook/11684)، ۱۸ مارس ۲۰۲۰

▫️نقش داروهای کاهنده کلسترول از خانواده #استاتین (آتورواستاتین، سیمواستاتین، فلوواستاتین، لووستاتین) در درمان عفونت‌های حاد ویروسی، به‌دلیل آثار ضدالتهابی آن‌ها، در سال‌های اخیر مورد توجه بوده است.
در این مورد باید به چند نکته توجه شود:

– در مبتلایان به بیماری‌های قلبی‌-عروقی که از قبل تحت درمان استاتین باشند، ادامه مصرف استاتین در صورت ابتلا به بیماری ویروسی باعث بهبود پیش‌آگهی قلبی‌-عروقی و پیش‌آگهی کلی می‌شود.
– در افرادی که از قبل تحت درمان استاتین نباشند، اثربخشی این داروها در پیشگیری از عوارض بیماری ویروسی، شامل کووید-۱۹، ثابت نشده است.
– مطالعات توصیفی محدودی درباره ایمنی و اثربخشی استاتین در عفونت‌های ویروسی انجام شده که برخی و نه همه آن‌ها نشان‌دهنده کاهش عوارض قلبی‌-عروقی و احتمالاً کاهش مرگ‌ومیر بوده است.
– در بیماران تحت درمان استاتین که با علائم تنفسی و تشخیص احتمالی پنومونی ویروسی (شامل کووید-۱۹) در بیمارستان بستری می‌شوند، ادامه مصرف استاتین امکان‌پذیر است.
– در سایر موارد با توجه به ماهیت توصیفی و ذهنی مطالعات انجام شده، شواهد ناکافی و متناقض، و احتمال سوگرایی، چنین توصیه‌ای امکان‌پذیر نیست.
– یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده (RCT) نشان داده تجویز استاتین در مبتلایان به پنومونی مرتبط با ونتیلاتور احتمالاً باعث کاهش مرگ‌ومیر می‌شود.
– یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دیگر نشان داده استاتین در پنومونی مرتبط با ونتیلاتور بی‌اثر است.
– در این مطالعات هیچ عارضه‌ای در اثر مصرف استاتین گزارش نشده است.
– شرکت‌کنندگان در بیشتر این مطالعات شامل مبتلایان به پنومونی باکتریایی یا آنفلوانزا بوده و نه #کرونا ویروس، و در برخی منابع گفته شده که استاتین احتمالاً اثرات مفیدی در مِرس و سایر کروناویروس‌ها شامل کروناویروس جدید (سارس-۲ و عامل کووید-۱۹) دارد، ولی هیچ پژوهش توصیفی بزرگ یا کارآزمایی بالینی در حمایت از این توصیه وجود ندارد.
– به‌طورکلی، به‌ اعتقاد کالج متخصصین قلب آمریکا (https://t.me/MedicalnoteBook/11684)، در افراد تحت درمان استاتین که به بیماری قلبی‌-عروقی یا دیابت مبتلا، یا از نظر قلبی‌-عروقی پرخطر هستند، ادامه مصرف استاتین در صورت ابتلا به کووید-۱۹ منطقی به‌نظر می‌رسد.
– ادامه مصرف استاتین در این موارد، به‌ویژه با توجه به کشندگی بالای کووید-۱۹ در مبتلایان به بیماری قلبی‌-عروقی (۱۰٫۸ درصد) و دیابت (۷٫۳ درصد) اهمیت دارد.
– مصرف استاتین در موارد مشکوک به کووید-۱۹ نیز باید ادامه یابد چون آسیب حاد قلبی در این بیماران گزارش شده است.
– پزشکان باید توجه کنند که در زمینه سرپایی، افراد پرخطر از نظر قلبی‌-عروقی، مصرف استاتین را مطابق با گایدلاین ادامه دهند.
– در مبتلایان به کووید-۱۹ فعال، به‌دلیل احتمال رابدومیولیز (که شیوع آن در حال حاضر نامشخص است)، قطع مصرف استاتین به مدت کوتاه می‌تواند عاقلانه باشد.

دستورالعمل درمانی انجمن قلب و انجمن آترواسکلروزیس اروپا جهت کنترل دیس لیپیدمیدستورالعمل درمانی انجمن قلب و انجمن آترواسکلروزیس اروپا جهت کنترل دیس لیپیدمی

سطح هدف LDL:

برای بیمارانی که در ریسک بسیار بالایی قرار دارند، توصیه می شود میزان LDL کمتر از ۷۰mg/dL حفظ شده و یا در شرایطی که LDL پایه بیمار mg/dL ۱۳۵-۷۰ است، حداقل ۵۰٪‏ کاهش یابد.

بیماران با ریسک بسیار بالا شامل:
– بیماری قلبی عروقی شناخته شده
– دیابت و آسیب ارگانی
– نارسایی شدید کلیوی

برای بیمارانی که در ریسک بالایی قرار دارند، توصیه می شود میزان LDL کمتر از ۱۰۰mg/dL حفظ شده و یا در شرایطی که LDL پایه بیمار mg/dL ۲۰۰-۱۰۰ است، حداقل ۵۰٪‏ کاهش یابد.

بیماران با ریسک بالا شامل:
-دیابت
– نارسایی کلیه

ESC/EAS Guidelines for the management of dyslipidaemias. 2016 Oct 27;38(29):2245-55.

✍دکتر بیتا شهرامی
دستیار تخصصی فارماکوتراپی (داروسازی بالینی)
دانشگاه علوم پزشکی تهران