🔻ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین عارضه ای است که افت شدید پلاکت ها اغلب بعد از ۶-۵ روز از فرآورده هپارینی مانند هپارین، انوکساپارین،… رخ می دهد و درصورت مواجهه قبلی این مدت کوتاهتر است. همچنین تولید ترومبین افزایش می یابد.
🔻در چنین شرایطی استفاده از آنتی کوآگولانی غیر هپارینی مانند مهارکنندگان مستقیم ترومبین (DTIs**) مانند لپیرودین، آرگاتروبان، … ضرورت می یابد.
🔻ریواروکسابان، مهارکننده مستقیم فاکتور ١٠ و خوراکی است که تولید ترومبین را هم مهار می کند. با این مکانیسم بنظر می رسد که پتانسیل استفاده این دارو در HIT وجود دارد. اغلب داروهای این دسته تزریقی هستند و خطر ایجاد خونریزی ماژور در این بیماران دارند.
🔻تجربه چندانی در این مورد بجز یک مطالعه کوهورت و برخی گزارشات موردی، موجود نیست،
🔻روش درمان
HITقطع ضدانعقاد هپارینی متعاقب عارضه◀️
◀️شروع ریواروکسابان با دوز ١۵ میلی گرم دوبار در روز تا زمان ریکاوری پلاکت ها یا روز ٢١ ام درصورت ترومبوزحاد
◀️ادامه ریواروکسابان با دوز ٢٠ میلی گرم روزانه تا روز سی ام و در مواردی طولانیتر (٣ماه) به تشخیص پزشک
*Heparin-induced thrombocytopenia
**Direct Thrombin Inhibitors
✏️J Thromb Haemost.2016;14(6):1206-10.
✏️J Thromb Thrombolysis.2015;40(3)392-4.
✏️UpToDate, 2017
✍🏼دکتر فانک فهیمی