💊 درمان سه دارویی
رایجترین رژیم درمانی توصیه شده برای درمان خط اول هلیکوباکترپیلوری، درمان سه دارویی با یک PPI
(لانسوپرازول ۳۰ میلیگرم ۲ بار در روز، امپرازول ۲۰ میلیگرم ۲ بار در روز، پنتوپرازول ۴۰ میلیگرم ۲ بار در روز، رابپرازول ۲۰ میلیگرم ۲ بار در روز یا اس امپرازول ۴۰ میلیگرم ۱ بار در روز)
به همراه
آموکسی سیلین (۱ گرم ۲ بار در روز) و کلاریترومایسین (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) به مدت ۷ تا ۱۴ روز می باشد.
این درمان ۱۰ تا ۱۴ روز پیشنهاد می شود. درمان طولانی تر (۱۴ در مقابل ۷ روز) ممکن است در درمان موثرتر باشد اما این مورد بحث برانگیز است. یک متاآنالیز پیشنهاد می دهد که تمدید درمان سه دارویی بر پایه PPI از ۷ به ۱۴ روز با ۵ درصد افزایش در میزان ریشه کنی همراه است. اکثر مطالعات این متاآنالیز براساس درمان سه دارویی با آموکسی سیلین بود.
◀️ مترونیدازول (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) را می‌توان با آموکسی سیلین در بیماران با آلرژی نسبت به پنی سیلین ها تعویض نمود.
رژیم های PPI-کلاریترومایسین-مترونیدازول و PPI-کلاریترومایسین-آموکسی‌سیلین نیز نتایج مشابهی دارند. افزایش دوز PPIها اثرات کمی در میزان ریشه کنی دارند.
💊 درمان چهاردارویی
درمان چهاردارویی شامل یک PPI در ترکیب با بیسموت ساب سالیسیلات (۵۲۴ میلیگرم ۴ بار در روز) و ۲ آنتی بیوتیک (به عنوان مثال، مترونیدازول ۲۵۰ میلیگرم ۴ بار در روز و تتراسایکلین ۵۰۰ میلیگرم ۴ بار در روز) به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز است.
درمان چهاردارویی در مناطقی که شیوع مقاومت به کلاریترومایسین یا مترونیدازول بیشتر از ۱۵ درصد بوده یا در بیماران با استفاده اخیر یا مکرر کلاریترومایسین یا مترونیدازول، مناسب است.
اگر تتراسایکین در دسترس نباشد، داکسی سایکلین (۱۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) را می‌توان استفاده نمود.
💊 درمان متوالی
رژیم درمان متوالی ۱۰ روزه حاوی کلاریترومایسین به همراه یک PPI (2 بار در روز) و آموکسی سیلین (۱ گرم ۲ بار در روز) به مدت ۵ روز، و به دنبال آن یک PPI (2 بار در روز) به همراه کلاریترومایسین (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) و تینیدازول/مترونیدازول (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) به مدت ۵ روز می‌باشد.
در بیماران با حساسیت نسبت به پنی سیلین یا در بیماران با مقاومت نسبت به کلاریترومایسین بالا (بیشتر از ۱۵ درصد)، می توان از لووفلوکساسین (۲۵۰ میلیگرم ۲ بار در روز) استفاده نمود.
⭕️ عوارض جانبی
عوارض جانبی در ۵۰ درصد بیماران دریافت کننده یکی از رژیم های درمان سه دارویی گزارش شده است. عوارض جانبی معمولا خفیف است؛ کمتر از ۱۰ درصد بیماران درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف می سازند.
• رایجترین عارضه جانبی، احساس طعم فلزی به علت مترونیدازول و کلاریترومایسین می باشد.
• مترونیدازول می تواند منجر به نوروپاتی محیطی، صرع و واکنش شبه دی سولفیرام هنگام استفاده همزمان با الکل شود.
• کلاریترومایسین می تواند منجر به تغییر طعم، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و افزایش نادر فاصله QT شود.
• داکسی سایکلین و تتراسیایکلین می توانند منجر به واکنش های حساسیت به نور در برخی موارد شود. این داروها همچنین نباید در زنان باردار و کودکان تجویز گردند.
• آموکسی سیلین می تواند منجر به اسهال و واکنش های آلرژی با راش پوستی شود.
• لووفلوکساسین می تواند منجر به آنورکسی، تهوع، استفراغ و اختلالات گوارشی شود.