امبلکتومی

▫️قرص متفورمین ۵۰۰ انتخاب اول برای کنترل دیابت نوع ۲ است و معمولا برای کنترل بهتر دیابت نوع ۲ متفورمین همراه با گلی بن کلامید یا دیگر داروهای دسته سولفونیل اوره تجویز می شود.
▫️زمان مصرف متفورمین بعد از غذا است که بتوان عوارض گوارشی متفورمین را به حداقل رساند.
▫️متفورمین برای لاغری و کاهش وزن و همچنین برای درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک نیز ممکن است تجویز شود.
▫️نام تجاری معروف متفورمین گلوکوفاژ است.
▫️مکانیسم اثر: متفورمین تولید کبدی و جذب روده ای گلوکز را کاهش داده و حساسیت بافتی به انسولین را بهبود می بخشد و به این ترتیب باعث پایین آمدن قند خون می شود.
▫️طبقه بندی در بارداری: گروه B:
در این دسته داروهایی قرار دارند که شواهدی در مورد خطرناک بودن آنها درانسان وجود ندارد. حتی اگر این داروها روی حیوانات خطری را نشان داده باشند روی انسان خطری وجود ندارد.
▫️متفورمین باعث لاغری می شود برعکس داروهای سولفونیل اوره مانند گلی بن کلامید که افزایش وزن می دهد. اما متفورمین و کاهش وزن تحت نظر پزشک مجاز می باشد.
▫️متفورمین در بیمارانی که مشکلات تنفسی و ریوی و مشکل قلبی دارند می تواند باعث ایجاد اسیدوزلاکتیک شود که در صورت بروز این مشکل بیمار سریعا بستری می شود.
🔻یکی از تداخلات دارویی مهم متفورمین با سایمتیدین است  زیرا سایمتیدین می تواند باعث افزایش غلظت متفورمین تا ۶۰ درصد شود.

💊 درمان سه دارویی
رایجترین رژیم درمانی توصیه شده برای درمان خط اول هلیکوباکترپیلوری، درمان سه دارویی با یک PPI
(لانسوپرازول ۳۰ میلی‌گرم ۲ بار در روز، امپرازول ۲۰ میلیگرم ۲ بار در روز، پنتوپرازول ۴۰ میلیگرم ۲ بار در روز، رابپرازول ۲۰ میلیگرم ۲ بار در روز یا اس امپرازول ۴۰ میلیگرم ۱ بار در روز)
به همراه
آموکسی سیلین (۱ گرم ۲ بار در روز) و کلاریترومایسین (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) به مدت ۷ تا ۱۴ روز می باشد.

این درمان ۱۰ تا ۱۴ روز پیشنهاد می شود. درمان طولانی تر (۱۴ در مقابل ۷ روز) ممکن است در درمان موثرتر باشد اما این مورد بحث برانگیز است. یک متاآنالیز پیشنهاد می دهد که تمدید درمان سه دارویی بر پایه PPI از ۷ به ۱۴ روز با ۵ درصد افزایش در میزان ریشه کنی همراه است. اکثر مطالعات این متاآنالیز براساس درمان سه دارویی با آموکسی سیلین بود.

◀️ مترونیدازول (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) را می‌توان با آموکسی سیلین در بیماران با آلرژی نسبت به پنی سیلین ها تعویض نمود.
رژیم های PPI-کلاریترومایسین-مترونیدازول و PPI-کلاریترومایسین-آموکسی‌سیلین نیز نتایج مشابهی دارند. افزایش دوز PPIها اثرات کمی در میزان ریشه کنی دارند.

💊 درمان چهاردارویی
درمان چهاردارویی شامل یک PPI در ترکیب با بیسموت ساب سالیسیلات (۵۲۴ میلی‌گرم ۴ بار در روز) و ۲ آنتی بیوتیک (به عنوان مثال، مترونیدازول ۲۵۰ میلیگرم ۴ بار در روز و تتراسایکلین ۵۰۰ میلیگرم ۴ بار در روز) به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز است.
درمان چهاردارویی در مناطقی که شیوع مقاومت به کلاریترومایسین یا مترونیدازول بیشتر از ۱۵ درصد بوده یا در بیماران با استفاده اخیر یا مکرر کلاریترومایسین یا مترونیدازول، مناسب است.
اگر تتراسایکین در دسترس نباشد، داکسی سایکلین (۱۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) را می‌توان استفاده نمود.

💊 درمان متوالی
رژیم درمان متوالی ۱۰ روزه حاوی کلاریترومایسین به همراه یک PPI (2 بار در روز) و آموکسی سیلین (۱ گرم ۲ بار در روز) به مدت ۵ روز، و به دنبال آن یک PPI (2 بار در روز) به همراه کلاریترومایسین (۵۰۰ میلی‌گرم ۲ بار در روز) و تینیدازول/مترونیدازول (۵۰۰ میلیگرم ۲ بار در روز) به مدت ۵ روز می‌باشد.
در بیماران با حساسیت نسبت به پنی سیلین یا در بیماران با مقاومت نسبت به کلاریترومایسین بالا (بیشتر از ۱۵ درصد)، می توان از لووفلوکساسین (۲۵۰ میلیگرم ۲ بار در روز) استفاده نمود.

⭕️ عوارض جانبی
عوارض جانبی در ۵۰ درصد بیماران دریافت کننده یکی از رژیم های درمان سه دارویی گزارش شده است. عوارض جانبی معمولا خفیف است؛ کمتر از ۱۰ درصد بیماران درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف می سازند.
• رایجترین عارضه جانبی، احساس طعم فلزی به علت مترونیدازول و کلاریترومایسین می باشد.
• مترونیدازول می تواند منجر به نوروپاتی محیطی، صرع و واکنش شبه دی سولفیرام هنگام استفاده همزمان با الکل شود.
• کلاریترومایسین می تواند منجر به تغییر طعم، تهوع، استفراغ، دردهای شکمی و افزایش نادر فاصله QT شود.
• داکسی سایکلین و تتراسیایکلین می توانند منجر به واکنش های حساسیت به نور در برخی موارد شود. این داروها همچنین نباید در زنان باردار و کودکان تجویز گردند.
• آموکسی سیلین می تواند منجر به اسهال و واکنش های آلرژی با راش پوستی شود.
• لووفلوکساسین می تواند منجر به آنورکسی، تهوع، استفراغ و اختلالات گوارشی شود.

🔴نام تجاری انوکساپارین سدیم کلگزان است که از نوع وزن مولکولی پایین بشمار میرود برحسب وزن بیمار بصورت 1mg/kg روزانه یا دوبار در روز تزریق میشود

🔴هنگام تزریق آمپول کلگزان برخلاف هپارین از آزمایشات CBC و تست گایاک و آزمایش ادرار استفاده میشود

📝 عوارض جانبی کلگزان:

❌تحریک و قرمزی وکبودی درمحل تزریق
❌افزایش خونریزی قاعدگی
❌مدفوع خونی
❌آنمی
❌خونریزی ازبینی
❌سردرد

📝 موارد منع مصرف:

⭕️درخونریزی های شدید
⭕️درحاملگی های تهدید به سقط
⭕️حساسیت به هپارین

📝 نحوه تزریق آمپول کلگزان:

🔵پوست را به آرامی بین دوانگشت گرفته تا یک چین پوستی ایجاد شود

🔵سرنگ را بصورت ۹۰ درجه تا انتهای نیدل وارد نموده دارو را به آهستگی تزریق کنید و در حین تزریق چین را ول نکنید

🔵پس از اتمام تزریق محل تزریق را ماساژ ندهید

🔵تزریق بصورت زیرجلدی در فاصله ۵ سانتی اطراف ناف ازسمت راست یا چپ تا پهلوها انجام میشود

🔵سرنگ را بصورت طولی نگه داشته وحباب هوا را خارج نکنید

📝 موارد استفاده داروی کلگزان بصورت پروفیلاکسی:

ترومبوز ورید عمقی
آمبولی ریه
انفارکتوس میوکارد
انژین ناپایدار